Το χάσαμε το ταξί πατριώτη;

Θυμάμαι στην «Βραδυνή» του Τζώρτζη Αθανασιάδη, τον αείμνηστο διευθυντή μας Λευτέρη Δέπο να μιλάει με σεβασμό για την «κίτρινη φυλή» της Αθήνας.

«Δεν ξέρετε τί ακούω καθημερινά όταν μπαίνω σε ταξί. Λες και είναι πρακτορείο ειδήσεων. Ξέρουν τα πάντα, έχουν άποψη για όλα και πασχίζουν να σε πείσουν ότι τα πράγματα είναι όπως στα λένε. Και αν είναι μεγάλη η διαδρομή, μάλλον το πετυχαίνουν»… Θυμάμαι ακόμη το 1989-90 που η ΝΔ του Κωνσταντίνου Μητσοτάκη είχε κερδίσει μεγάλη μερίδα των τα ταξί, τα οποία είχαν μεταβληθεί σε μηχανισμό προπαγάνδας. Με το που έμπαινες μέσα, άρχιζε το λακριντί για την Μιμή, για τον Κοσκωτά, για τον Μένιο. Και μέχρι να βγεις από το όχημα είχες ακούσει τόσα, που και ΠΑΣΟΚ να ήσουν θα είχες φρίξει!

Αργότερα, σε εποχές δύσκολες για την φιλελεύθερη παράταξη, οι ταξιτζήδες έπαιξαν πάλι αποφασιστικό ρόλο. Ιδιαίτερα στην εποχή που ο Κώστας Καραμανλής ετοιμαζόταν να κερδίσει τις εκλογές του 2004, οι οδηγοί των κίτρινων οχημάτων είχαν ξεσαλώσει υπέρ του «νέου και άφθαρτου» αρχηγού της ΝΔ.

Η κυβέρνηση του Γιώργου Παπανδρέου αποφάσισε να «ανοίξει» το επάγγελμα των ταξιτζήδων και θυμόμαστε όλοι τις απεργίες και τις πορείες, τις συμπλοκές των ταξιτζήδων με την Αστυνομία. Τα περί «ανοιγμάτων» στα επαγγέλματα συνεχίστηκαν και από την κυβέρνηση συνεργασία ΝΔ-ΠΑΣΟΚ-ΛΑ.ΟΣ και ΝΔ-ΠΑΣΟΚ-ΔΗΜ.ΑΡ με αποτέλεσμα οι σχέσεις των «κίτρινων» με την εξουσία να γίνουν επικίνδυνες. Αργότερα, ήρθαν και οι ξένες εταιρείες, που-μέχρι να τους απαγορευθεί η λειτουργία- φαρμάκωσαν ακόμη περισσότερο την σχέση των ταξιτζήδων με τις κυβερνήσεις.

Μαθαίνω, όμως, ότι οι νυν κυβερνώντες, μαστόρια στην ίντριγκα και την προπαγάνδα, έχουν αποδυθεί σε προσπάθεια να κεφαλαιοποιήσουν εκλογικά την στάση που κράτησαν απέναντι στις ξένες εταιρείες». Μαθαίνω επίσης ότι μεγάλο συνδικαλιστικό στέλεχος της τάξεως των ιδιοκτητών και των οδηγών ταξί, το οποίο ανήκε στην φιλελεύθερη παράταξη, είναι πολύ κοντά στην ευρωπαϊκή λίστα του ΣΥΡΙΖΑ. Κάτι δεν πήγε καλά, μου φαίνεται…