Στην ταινία «Η Μορφή του Νερού» μια μουγκή και μοναχική καθαρίστρια ενός μυστικού κυβερνητικού εργαστηρίου αναπτύσσει μια ιδιαίτερη σχέση με ένα αλλόκοτο αμφίβιο πλάσμα, το οποίο γίνεται αντικείμενο βασανιστικών πειραμάτων.
Πρόκειται για ένα σκοτεινό, αλληγορικό και άκρως κινηματογραφόφιλο παραμύθι πάνω στις συλλογικές φοβίες, τις καταπιεσμένες επιθυμίες και τα ρομαντικά όνειρα μιας ολόκληρης (πολιτικο)κοινωνικής πραγματικότητας. Βραβευμένο με Χρυσό Λιοντάρι στο Φεστιβάλ Βενετίας και υποψήφιο για 13 Όσκαρ.
Αυτή της σχέσης ενός διαφορετικού, τερατόμορφου χαρακτήρα με την καθεστηκυία τάξη, η οποία διαχωρίζει καλούς και κακούς, άρα προνομιούχους και μη, με τον πιο απλοϊκό κι εύκολο τρόπο: τα εξωτερικά χαρακτηριστικά. Έτσι οι έννοιες της μεταμόρφωσης και της πολιτικά ορθής εικόνας επανέρχονται διαρκώς στον γεμάτο τέρατα κόσμο τουκιγέρμο ντελ Τόρο (όχι τόσο μακρινό από εκείνον του Κρόνενμπεργκ, του Μπουνιουέλ ή του Μπράουνινγκ), στον οποίο τώρα προστίθενται η Ελάιζα και το «πλάσμα».
Η Ελάιζα είναι μια μουγκή καθαρίστρια σε ένα μυστικό κυβερνητικό εργαστήριο στη Βαλτιμόρη των αρχών της δεκαετίας του ’60. Με συντροφιά τον επίσης μοναχικό γείτονά της Τζιλ, έναν μεσήλικο ζωγράφο παλαιάς κοπής, την Αφροαμερικανίδα συνάδελφό της Ζέιντα και τις ταινίες που προβάλλει το τοπικό σινεμά, θα διαπιστώσει πως μπορεί να επικοινωνεί με ένα αλλόκοτο αμφίβιο πλάσμα που κρατείται αιχμάλωτο στο εργαστήριο. Αντικείμενο φρικτών πειραμάτων ενός σαδιστή κυβερνητικού πράκτορα, αυτό θα τραβήξει την προσοχή Σοβιετικών κατασκόπων αλλά και της καλόκαρδης Ελάιζα, η οποία θα επιχειρήσει να το σώσει από τη διπλή απειλή.
Πηγή: Χρήστος Μήτσης, Αθηνόραμα