Λυμπερόπουλος: Δώστε στην ανθρώπινη ζωή την αξία και την προσοχή που της αξίζει!

Με ποιες λέξεις να αποτυπώσεις την τραγωδία; Τις πνίγουν οι φωτιές και οι εικόνες του θανάτου που έντυσαν την Αθήνα. Τούτες τις ώρες ο καταλογισμός ευθυνών μοιάζει με ασέβεια. Όχι ότι δεν υπάρχουν. Υπάρχουν, αλλά θα αποδοθούν στην ώρα τους.

Τούτες τις ώρες θέλω να σταθώ στην ελληνική ψυχή και στην αλληλεγγύη των ανθρώπων. Στον εθελοντισμό και στον αγώνα των σωστικών συνεργείων να εντοπίσουν ζωντανές ψυχές στα συντρίμμια της φλόγας. Να νικήσουν τον θάνατο όσες φορές μπορέσουν.

Απλοί άνθρωποι από κάθε γωνιά της Ελλάδας συγκέντρωναν τρόφιμα και φάρμακα για τους πληγέντες. Είναι τέτοια η συμμετοχή που δημιουργεί συγκίνηση και ελπίδα ότι κάτω από τα αποκαΐδια υπάρχουν ρίζες που δεν τις ξεριζώνουν ούτε η φωτιά ούτε η πλημμύρα ούτε οι όποιες κακουχίες δημιουργούν η φύση και κάποιες φορές οι επιλογές μας. Στη συγκινητική πρωτοβουλία των πολιτών (οι περισσότεροι από τους οποίους είναι οι ίδιοι θύματα των μνημονίων, χαμηλόμισθοι, συνταξιούχοι, άνεργοι κ.λπ.) αντιπαραβάλλω τις ανακοινώσεις των εφοπλιστών, ότι η σκέψη τους είναι στους πληγέντες. Η σκέψη τους… Μόνο.

Την ίδια ώρα, η Εκκλησία διοργανώνει εράνους μεταξύ των πολιτών για να βοηθηθούν οι πληγέντες. Δεν χρειάζονται ιεραρχία ο εθελοντισμός και η αλληλεγγύη. Μόνο πίστη και διάθεση. Και τούτες τις ώρες τις διαθέτουν μόνο οι άνθρωποι. Οι φτωχοί άνθρωποι. Οι άνθρωποι χωρίς δύναμη και εξουσία. Αυτοί είναι οι Έλληνες.

Νιώθω θλίψη και οργή. Θλίψη για τις ζωές που χάθηκαν τόσο άδικα και οργή γιατί η χώρα μου, μέλος μιας πολιτισμένης Ευρώπης, αδυνατεί να αντιμετωπίσει ακραία καιρικά φαινόμενα και γονατίζει στο μένος της φύσης. Η Ελλάδα των μνημονίων είναι υποχρεωμένη να πληρώνει φόρους και δάνεια, να εξοπλίζεται άρτια, όπως επιβάλλει η συμμετοχή μας στο ΝΑΤΟ, αλλά δεν μπορεί να εγγυηθεί την ασφάλεια των πολιτών της, επειδή, από τη μια, αδυνατεί να στελεχώσει όπως πρέπει σώματα ασφαλείας όπως η Πυροσβεστική, το Λιμενικό, η Αστυνομία κ.λπ. και, από την άλλη, δεν μπορεί να ανανεώσει ή να εκσυγχρονίσει τον απαιτούμενο εξοπλισμό για τη λειτουργία της.

Δεν θα σταθώ στα ανθρώπινα λάθη, γιατί αυτός ο παράγοντας πάντα θα υπάρχει, ούτε στην παράνομη δόμηση, που εντέχνως ευνοήθηκε από τις κυβερνήσεις της Μεταπολίτευσης για καθαρά ψηφοθηρικούς λόγους. Θα σταθώ στο κοινωνικό κράτος, που για εμένα είναι βασικός πυλώνας των ανθρώπινων κοινωνιών. Η σμίκρυνσή του, η αποδόμησή του και, εντέλει, ο ευτελισμός του καταλήγουν με μαθηματική ακρίβεια σε συμφορές και δυστυχία. Η πρόσφατη τραγωδία πρέπει να γίνει αφετηρία για αλλαγές σε όλα τα επίπεδα. Η ασφάλειά μας δεν είναι πολυτέλεια, είναι απαίτηση. Κι αυτοί που θεωρούν την ιδιωτικοποίηση των δημόσιων υπηρεσιών λύση σωτηρίας ας κοιταχτούν στον καθρέφτη για να δουν το κόκκινο της ενοχής. Επιτέλους, δώστε στην ανθρώπινη ζωή την αξία και την προσοχή που της αξίζει.

Όχι άλλα θύματα στον βωμό του χρήματος. Εξοπλίστε και στελεχώστε όλες τις κρατικές υπηρεσίες για να μπορούν να παρέχουν ασφάλεια και εμπιστοσύνη στον πολίτη. Δεν είναι ώρα για πολιτικούς καβγάδες. Είναι ώρα ευθύνης για όλους. Δώστε προτεραιότητα στον άνθρωπο. Στην καθημερινότητά του και στα προβλήματά του. Οι περιουσίες και οι επιχειρήσεις ξαναχτίζονται. Οι ανθρώπινες ζωές, όχι.

Αφού στεγνώσει το δάκρυ από τα μάτια μας και αισθανθούμε ότι ξεθωριάζει η μαυρίλα από την ψυχή μας, θα είμαστε σε θέση να καταδείξουμε με ορθολογικό τρόπο τους ηθικούς αυτουργούς της μεγάλης καταστροφής στην Αττική. Γιατί υπάρχουν. Ζουν και κινούνται ανάμεσά μας και ψάχνουν άλλους για να φορτώσουν την ανικανότητα και τα λάθη τους. Και παρότι η ψυχή πάντα θα πονάει, το μυαλό έχει τον τρόπο να θυμάται, να διδάσκεται και να κρίνει το έργο και τις προθέσεις όλων.

ΥΓ.: Είναι η ώρα της σιωπής. Επιτρέπεται μόνο η συγγνώμη για όσα υποφέρει η Ελλάδα. Για τους ενόχους και τους αθώους. Για όσους λάτρεψαν τα μνημόνια και γι’ αυτούς που τα μίσησαν. Ο πολιτικός κόσμος οφείλει να μιμηθεί το παράδειγμα των πολιτών. Κι ας ενώσει τις δυνάμεις του, δείχνοντας αλληλεγγύη προς τη χώρα του. Θέλουμε λύσεις. Θέλουμε ασφάλεια. Θέλουμε κοινωνικό κράτος. Θέλουμε όσα αξίζουμε.

Άρθρο του Θύμιου Λυμπερόπουλου στη «Νέα Σελίδα»

Τελευταία νέα

• Βιολογικός καθαρισμός αυτοκινήτου: Πότε και γιατί γίνεται;
• Αιτίες υπερθέρμανσης κινητήρα αυτοκινήτου
• Αξίζει η μικτή ασφάλεια αυτοκινήτου;