Η απόφαση για την Uber και η καληνύχτα στη Νέα Δημοκρατία…

Η απόφαση του Ευρωπαϊκού Δικαστηρίου για τον τρόπο λειτουργίας της Uber και των ομοειδών εταιρειών ήταν μια δικαίωση όχι μόνο για τους επαγγελματίες αυτοκινητιστές ταξί όλης της Ευρώπης, αλλά και για τις πολιτικές δυνάμεις που σέβονται το δικαίωμα της εργασίας και νομοθετούν με κριτήριο τη δικαιοσύνη στην οικονομία και την ισονομία.

Το Ευρωπαϊκό Δικαστήριο αποφάνθηκε ότι:
α) Οι εταιρείες διαμεσολάβησης δεν ανήκουν στην Κοινωνία της Πληροφορίας.
β) Οι εταιρείες διαμεσολάβησης παρέχουν υπηρεσίες αστικής μεταφοράς.
γ) Τα κράτη-μέλη της Ένωσης ρυθμίζουν τους όρους παροχής τέτοιων υπηρεσιών.
δ) Η απόφαση του Ευρωπαϊκού Δικαστηρίου, ΔΕΣΜΕΥΕΙ, ομοίως άλλα εθνικά δικαστήρια εάν προκύψει παρόμοιο ζήτημα.

Αν ανατρέξουμε στις πρόσφατες δηλώσεις των στελεχών της Νέας Δημοκρατίας και την στήριξη που παρείχαν στις εταιρείες διαμεσολάβησης που δραστηριοποιούνται στην Ελλάδα, τότε καταλήγουμε στο συμπέρασμα ότι το Ευρωπαϊκό Δικαστήριο και οι ευρωπαϊκοί θεσμοί είναι φανατικοί πολέμιοι της καινοτομίας και των νέων τεχνολογιών, και οπαδοί των συντεχνιών. Αυτή ήταν η επιχειρηματολογία τους. Ο υπουργός μεταφορών στηρίζει συντεχνιακά συμφέροντα και ο Λυμπερόπουλος κυνηγά την καινοτομία και τις νέες τεχνολογίες. Τώρα τι έχουν να πουν; Είναι συντεχνιακός ο ρόλος του Ευρωπαϊκού Δικαστηρίου; Είμαστε οπισθοδρομικοί όσοι φωνάζουμε ότι οι εταιρείες διαμεσολάβησης δεν μπορούν να εισπράττουν για λογαριασμό τρίτων (των οδηγών ταξί), και να «ταξιδεύουν» τα χρήματα των Ελλήνων φορολογούμενων σε λογαριασμούς του εξωτερικού; Ούτε νόμιμο είναι, ούτε ηθικό… Κι όμως η Νέα Δημοκρατία αυτό το θεωρεί καινοτομία κι επιχειρηματικό θαύμα!!!

Εχθρός και όχι αρωγός

Η συμβολή της αξιωματικής αντιπολίτευσης στην προσπάθεια αποκατάστασης των αδικιών που υπέστησαν οι εργαζόμενοι και οι ευπαθείς κοινωνικές ομάδες από τις μνημονιακές πολιτικές που εφαρμόστηκαν στη χώρα μας, δεν τιμά ούτε την ιστορία της, ούτε τους πολιτικούς που την στελεχώνουν σήμερα. Θα περίμενε κανείς ότι η Νέα Δημοκρατία θα γινόταν αρωγός μιας εθνικής προσπάθειας και θα πίεζε με τις απόψεις και τις προτάσεις της την κυβέρνηση να επισπεύσει νομοθετικές ρυθμίσεις που θα στόχευαν στον τερματισμό της φτωχοποίησης των Ελλήνων πολιτών. Πίσω από τους εύηχους ορισμούς της παγκοσμιοποίησης κρύβονται τεράστια οικονομικά συμφέροντα, τα οποία ουδόλως ασχολούνται με τις ανθρώπινες αξίες και την καθημερινότητα (ζωή-εργασία) των πολιτών. Ο στόχος είναι ένας και μοναδικός. Η αδιάκοπη –και με κάθε τρόπο– παραγωγή χρήματος. Το όνειρο του παγκόσμιου επιχειρείν είναι ο εφιάλτης των λαών και των ανθρώπων.

Το νομοσχέδιο για τις επιβατικές μεταφορές που θα κατατεθεί στη Βουλή, ίσως είναι το πρώτο που αντιστέκεται στις μνημονιακές επιταγές. Το πρώτο που ακουμπά στο συμφέρον και στο δίκαιο των πολλών και όχι των λίγων. Η Νέα Δημοκρατία και τα περισσότερα κόμματα της αντιπολίτευσης έσπευσαν να πάρουν ξεκάθαρη θέση, υπέρ των πολυεθνικών εταιρειών που θίγονται. Χρησιμοποίησαν ένα σωρό αστεία επιχειρήματα για να δικαιολογήσουν τη φορολογική ασυλία που είχαν αυτές οι εταιρείες. Ασυλία που πρόσφεραν οι μνημονιακές κυβερνήσεις (2010-2015) της Νέας Δημοκρατίας και του ΠΑΣΟΚ, σε βάρος όχι μόνο των αυτοκινητιστών ταξί αλλά όλου του ελληνικού λαού.

Κριτική για τη μετάλλαξη

Δεν μπορεί η Νέα Δημοκρατία να αγνοεί τις καταβολές της, το καταστατικό της, τον φιλοκοινωνικό της προορισμό. Δεν μπορεί να θάβει την ιδεολογική της ταυτότητα, να κοροϊδεύει χιλιάδες ψηφοφόρους της και να μεταλλάσσεται σε γραφείο δημοσίων σχέσεων για πολυεθνικούς κολοσσούς. Και αφού το κάνει δεν γίνεται να μην υποστεί τις συνέπειες της κριτικής από ανθρώπους –όπως εγώ– που αφιέρωσαν μια ολόκληρη ζωή επικοινωνώντας και διαφημίζοντας τις αρχές και τις αξίες του ριζοσπαστικού φιλελευθερισμού. Αξίες που διαγράφησαν εν μία νυκτί, από ανθρώπους που βάζουν πάνω απ’ όλα την πολιτική τους καριέρα ή το κομματικό τους αξίωμα και όχι την παραγωγή πολιτικών που θα βγάλουν την ελληνική κοινωνία από το αδιέξοδο.

Με χαρακτήρισαν γραφικό, αμφισβήτησαν την εμπιστοσύνη των συναδέλφων μου (τόλμησαν να μιλήσουν για μειοψηφία…) και με συνέδεσαν (γιατί έτσι τους βόλευε) με το παρωχημένο και το παλιό. Αυτοί που προσπαθούν να αναβιώσουν ένα φεουδαρχικό σύστημα στην οικονομία. Αυτοί που θέλουν τους εργαζόμενους αναλώσιμους κωπηλάτες στις γαλέρες τους. Αυτοί που «βουλγαροποίησαν» τους μισθούς και τις συντάξεις, που έβαλαν λουκέτο σε χιλιάδες επιχειρήσεις, που έστειλαν στο εξωτερικό χιλιάδες νέους επιστήμονες, που έκαναν την Ελλάδα χώρα λύπησης και οίκτου. Εγώ είμαι ο γραφικός, επειδή έμεινα πιστός στις αρχές και στις αξίες της αληθινής Νέας Δημοκρατίας. Εγώ είμαι η μειοψηφία επειδή εκλέγομαι πάντα με ποσοστά που δεν θα δει ούτε στον ύπνο της η σημερινή ηγεσία του κόμματος. Εγώ είμαι το παρωχημένο και το παλιό επειδή υπερασπίζομαι και σέβομαι τους ανθρώπους που μου εμπιστεύτηκαν την εκπροσώπησή τους. Αν ήμουν διαφορετικός, θα ήμουν κι εγώ στην Πειραιώς, μεταλλαγμένος και εμβολιασμένος με τον ιό του άκρατου νεοφιλελευθερισμού (διαπλοκή), θα εκθείαζα την διεθνοποίηση των αγορών και των υπηρεσιών και θα κουνούσα το δάκτυλο στον Χρήστο Σπίρτζη για το νομοσχέδιο που ετοίμασε.

Υ.Γ.: Όσοι απέμειναν να θυμίζουν την αληθινή Νέα Δημοκρατία (Καραμανλής, Μεϊμαράκης, Παυλόπουλος και –δυστυχώς– λίγοι ακόμη) έχουν τεθεί στο περιθώριο. Ο κομματικός μηχανισμός προωθεί μόνο απόφοιτους… της Σχολής του Σικάγο και όσους πέρασαν με άριστα τις εξετάσεις του άκρατου νεοφιλελευθερισμού (διαπλοκή) και της απόλυτης ταύτισης απόψεων με τη νυν ηγεσία του κόμματος. Καληνύχτα… και καλή χρονιά σε όλους.

Του Θύμιου Λυμπερόπουλου, Προέδρου του ΣΑΤΑ

Τελευταία νέα

• Βιολογικός καθαρισμός αυτοκινήτου: Πότε και γιατί γίνεται;
• Αιτίες υπερθέρμανσης κινητήρα αυτοκινήτου
• Αξίζει η μικτή ασφάλεια αυτοκινήτου;